HartFord - INTERFACE ZERO PBF

Markus Mecrier:
PodnoszĂŞ wzrok na Ivone znad kartki.
- Obawiam siĂŞ moja droga iÂż Twoja siostra wpadÂła w wiĂŞkszÂą intrygĂŞ. WyglÂąda na to Âże zostaÂła porwana i jej osobÂą szantaÂżowany jest ktoÂś komu na niej bardzo zaleÂży.
- Nie chodzi tu raczej o Waszego ojca. Raczej obstawiaÂł bym Guzmana.
- No chyba, ze byÂł jeszcze ktoÂś komu bardzo zaleÂżaÂło na Annie do tego stopnia, Âże zrobiÂł by dla niej wszystko?
- Pora siĂŞ spotkaĂŚ z tÂą osobÂą.

Mercier

Ivone zmarszczyÂła brwi nieco zbita z tropu.
- To znaczy, ¿e nie ojca, a Guzmana ktoœ próbuje szanta¿owaÌ? - zrozumienie powoli wype³nia³o jej urocze oblicze - Rozumiem! - Pokiwa³a g³ow¹ - To by wyjaœnia³o czêœÌ zagadki. Ale skoro tak to od Guzmana pewno niczego siê nie dowiesz. Bo on na pewno od porywacza równie¿ dosta³ informacjê o tym by nie anga¿owa³ nikogo w poszukiwania. Jak zamierzasz z niego coœ wyci¹gn¹Ì?

Dymitrow

ZaczĂŞÂło siĂŞ przejaÂśniaĂŚ. Jednak dopiero gdy Dymitrow i Nodar dotarli do portu. byli wiĂŞc zziĂŞbniĂŞci i przemoczeni. Stali w centrum portu. RozpoÂścieraÂł siĂŞ stÂąd wspaniaÂły widok. Setki piĂŞknych okrĂŞtĂłw unoszÂących siĂŞ i opadajÂących w uspokajajÂących siĂŞ juÂż falach. A zaraz za nimi dÂługa grobla broniÂąca dostĂŞpu do portu najeÂżona basztami. W tle przestwĂłr oceanu rozÂświetlana migotliwym ÂświatÂłem sÂłoĂąca przebijajÂącego siĂŞ przez grube chmury. WÂśrĂłd oczekujÂących na dokowanie okrĂŞtĂłw znajdowaÂł siĂŞ “TnÂący Fale” - Âżagle miaÂł juÂż ÂściÂągniĂŞte i wiosÂła na wpó³ wysuniĂŞte. Woda uspokoiÂła siĂŞ na tyle, Âże z wieÂży portowej dano flagami znaĂŚ i statki pomaÂłu zaczĂŞÂły przybijaĂŚ do brzegĂłw.
Dymitrow z Nodarem doskonale wiedzieli do ktĂłrego pomostu bĂŞdzie chciaÂł przybiĂŚ Duncan. To czÂłowiek o dynamicznym usposobieniu, jednak majÂący swoje przyzwyczajenia. Lubi zwiedzaĂŚ, poznawaĂŚ improwizowaĂŚ. Ale dokuje do tego samego pomostu, Âśpi w tej samej sprawdzonej gospodzie i ceni sprawdzonych przyjació³. Zgodnie z ich przewidywaniami wprost na nich skierowaÂł siĂŞ dziub “TnÂącego fale”.
Nie minê³o 10 minut a rzucono na brzeg liny cumownicze i powoli opuszczono d³ugi trap. Wówczas to przy burcie pojawi³ siê Duncan. Ze swoj¹ nieod³¹czn¹ czerwon¹ Bardaùsk¹ bandam¹ zawi¹zan¹ na g³owie. WyraŸnie siê rozgl¹da³. Nie móg³ czegoœ dostrzec wiêc wspi¹³ siê na burtê i trzymaj¹c olinowania rozgl¹da³ siê bardzo uwa¿nie po porcie. Wreszcie ich dostrzeg³ i zacz¹³ dawaÌ dziwne znaki rêkami. Ni to przywitanie ni to odpêdzanie. Jego rêce falowa³y i miga³y Niewiele mówi¹c Dymitrowi i Nodarowi.
Nagle Nodar pochwyciÂł za rĂŞkaw Dymitrowa i szaprniĂŞciem powaliÂł go za stertĂŞ skrzyĂą i beczek uÂłoÂżonych w stos nieopodal. Samemu dajÂąc susa za nim.
Dymitrow spiorunowaÂł przyjaciela spojrzeniem peÂłnym wyrzutu. Nodar daÂł mu jednak znak by milczaÂł i szybkim gestem wskazaÂł w stronĂŞ pomostu. Dymitrow wychyliÂł sie zza beczki i spojÂżaÂł w stronĂŞ wskazywana przez kompana.
Po pomoÂście szedÂł wysoki oficer zakuty w kirys z dÂługim u pasa w ozdobnej pochwie po lewej stronie koÂłysaÂł siĂŞ agaryjski ciĂŞÂżki rapier po prawej lewak oraz pistolet. Obok niego podobnym tempem poruszaÂło siĂŞ 6 podobnie odzianych ÂżoÂłnierzy.



Ta twarz… Dymitrow od razu rozpoznaÂł… Goran Bardhi!... Z ust zwiadowcy wypÂłynĂŞÂła fala przekleĂąstw agarysjkich. Co jedno to gorsze. Nodar trzepn¹³ Dymitrowa Kapeluszem, ktĂłry ÂściÂągn¹³ z gÂłowy by byÂło go mniej widaĂŚ. Dymitrow zamilkÂł w momencie. DÂługa blizna na twarzy oficera. To dzieÂło Dymitrowa. Czasem ÂżaÂłowaÂł Âże nie dokoĂączyÂł dzieÂła… To przez niego Dymitrow z Nodarem zdezerterowali. I to miaÂły na celu dziwne znaki, ktĂłre dawaÂł Duncan.
- Co ten chmuli* syn tutaj robi… -  zamruczaÂł Nodar.

Dymitrow œci¹gn¹³ brwi przypatruj¹c siê schodz¹cym. Jeden z schodzacych na pewno nie by³ Agaryjczykiem.



Odziany podobnie jednak u pasa nosi³ prosty klasyczny Kordyjski rapier. WidaÌ by³o od razu, ¿e ³¹czy go z Gorenem solidna wiêŸ mêskiej przyjaŸni. Dyskutowali bowiem zawziêcie.

----------------------------------

Test percepcji

Nodar - 14
Dymitrow (-1 za bĂłl glowy -1 za rany +2 za przewagi) - 4
 
* chmul - agaryjski niebezpieczny szkodnik. Z daleka przypomina kêpê trawy z bliska paskudnego poroœniêtego d³ugim futrem szczura. Porusza siê na ogó³ wolno. Jednak gdy poczuje zagro¿enie puszcza chmarê czarnego truj¹cego dymu i wszystko w pobli¿u s³abnie lub umiera.

Markus Mercier:
- MoÂżesz mieĂŚ racjĂŞ. JeÂśli zaleÂży mu na Twojej siostrze to moÂże nic nie powiedzieĂŚ.
- Mo¿e trzeba bêdzie przygl¹dn¹Ì siê jego interesom i ostatnim inwestycjom. Komuœ musia³ zaleŸÌ za skórê lub byÌ do czegoœ przydatnym.
- MuszĂŞ siĂŞ dowiedzieĂŚ to jest wykonawcÂą poleceĂą finansowych Guzmana.
- PrzecieÂż nie moÂże siĂŞ tym zajmowaĂŚ osobiÂście, na pewno ma od tego ludzi.
- A od tego czÂłowieka w taki bÂądÂź inny sposĂłb juÂż coÂś siĂŞ bĂŞdzie moÂżna dowiedzieĂŚ.
- MyÂślĂŞ iÂż TwĂłj ojciec mĂłgÂłby nam tutaj pomĂłc.
- Pozwolisz iÂż odprowadzĂŞ CiĂŞ, po przypadkowym spotkaniu, do domu?

Markus Mercier:
- Raul przyjacielu. Co teÂż w Ciebie wstÂąpiÂło?! Jakiej sprawie? (udajĂŞ, Âże nie pamiĂŞtam o co mu chodzi)
- SpotkaÂłem panienkĂŞ AnnĂŞ na spacerze i postanowiÂłem odprowadziĂŚ bezpiecznie do domu.
- Ot taki pretekst Âżeby jeszcze skosztowaĂŚ Twojego wybornego wina.
- A przy okazji ja w innej sprawie… finansowej…. ÂŻe tak powiem – Âściszam gÂłos – myÂślĂŞ Âże teÂż coÂś na tym ugrasz.

Staram siĂŞ go zaintrygowaĂŚ Âżeby chciaÂł kontynuowaĂŚ rozmowĂŞ.  JeÂśli mnie zaprosi to kontynuujĂŞ.
Jeœli jest ³adna pogoda to proponujê wyjœcie do ogrodu aby daÌ mo¿liwoœÌ Ivone podrzucenie listu.

- Sprawa jest bardzo prosta. Chodzi o Guzmana. DosyĂŚ szybko siĂŞ dorobiÂł… chciaÂł bym wiedzieĂŚ jak.
- Od Ciebie przyjacielu potrzebujĂŞ nazwisko. Kto jest jego wykonawcÂą finansowym.
- JeÂśli uda mi siĂŞ go przekonaĂŚ, Âżeby dzieliÂł siĂŞ z nami informacjami to zgadnij jak bardzo moÂżemy na tym zyskaĂŚ?
- Nie martw siĂŞ… wszystko biorĂŞ na siebie. Znasz mnie, Âże jestem zaradnÂą osobÂą.
- Proszê tylko o nazwisko, a jeœli bêdziesz mia³ ochotê w to wejœÌ dalej, to albo po¿yczê od Ciebie pewn¹ sumkê lub nawet dam Ci mo¿liwoœÌ zainwestowania wraz ze mn¹ na podstawie zdobytych informacji.
- Co Ty na to przyjacielu?

Mercier

Mendoza daÂł siĂŞ przekonaĂŚ choĂŚ nie bez wachania. ZaprosiÂł Merciera do biblioteki, gdzie usiedli przy stole. Mendoza wysÂłuchaÂł w milczeniu co miaÂł do powiedzenia Mercier i rzekÂł.
- Guzman to zawodnik poza naszym zasiĂŞgiem. A moje interesy drogi Panie sÂą zbyt od niego uzaleÂżnione bym miaÂł przeciw niemu startowaĂŚ. Kto jest jego wykonawcÂą finansowym, kto mu doradza… Sam oddaÂłbym sporo za takÂą wiedzĂŞ. - Westchn¹³ cieÂżko - To gruba ryba, ktĂłra wszĂŞdzie ma macki. Wie na co i gdzie bĂŞdzie popyt. StaÂł siĂŞ moim g³ównym odbiorcom. JeÂśli zrezygnowaÂłby z dnia na dzieĂą oznaczaÂłoby to dla mnie koniec Âświata. Guzman dostaÂł miejsce w radzie bo naprawdĂŞ naleÂży do najpotĂŞÂżniejszych ludzi w mieÂście. Wystarczy jego skinienie rĂŞki a upadajÂą takie imperia jak moje. Kolejny ruch a na ich miejsce powstajÂą nowe. Guzman dzisiaj handluje tkaninami. Jutro zÂłotem, a za tydzieĂą zboÂżem. Ten czÂłowiek ma nieludzkÂą wrĂŞcz intuicjĂŞ. Mimochodem podrzuciÂł mi kilka propozycji do inwestycji, a ja bez wahania wyÂłoÂżyÂłem pieniÂądze na wskazane cele. Wszystko zwrĂłciÂło siĂŞ po wielokroĂŚ. To czÂłowiek o zÂłotych rĂŞkach, czego by siĂŞ nie dotkn¹³ zamienia w zysk… Ja sam przeciwko niemu nie wystÂąpie i tobie teÂż radzĂŞ powstrzymaĂŚ siĂŞ nim bĂŞdzie za póŸno. Lepsi od ciebie prĂłbowali i wszyscy nie zbliÂżyli siĂŞ nawet do Guzmana.


Dymitrow

Dymitrow z Nodarem odczekali jeszcze chwile nim wyszli z powrotem na pomost. Teraz widzieli jak Duncan poÂśpiesznie wydaje polecenia swoim ludziom ewidentnie byÂł zdenerwowany. Podeszli do niego spokojnie. Gdy ten siĂŞ odwrĂłciÂł podskoczyÂł z przeraÂżenia.

- A wy tu sk¹d na Jedynego! - wrzasn¹³

- Powiedz mi lepiej czemuÂś przywiĂłzÂł tutaj tÂą zarazĂŞ - mĂłwiÂąc to Dymitrow wskazaÂł w kierunku w ktĂłrym zniknĂŞli Agaryjczycy.

- Zbyt póŸno zorientowaÂłem siĂŞ kim sÂą. Po fakcie…. Wybaczcie… ByliÂśmy juÂż na morzu. Gdy ktoÂś zapytaÂł o bliznĂŞ tego Agarysjkiego oficera i przytoczyÂł historie, jak to zdrajca i dezerter go drasn¹³. Natychmiast dodaÂłem dwa do dwĂłch… Ale emisariusza nie daÂło rady wyrzuciĂŚ za burtĂŞ i utopiĂŚ… Znasz mnie zawsze chwalĂŞ twĂłj przybytek - zwrĂłciÂł siĂŞ do Nodara - ZrobiÂłem to jeszcze w porcie jak ustaliliÂśmy warunki przeprawy… Eh… Sprowadzilem wam tu tym razem same problemy.

- W jakim celu przypÂłynĂŞli. MoÂże szybko odpÂłynÂą. - ZaznaczyÂł z nadziejÂą Dymitrow.

- WracajÂą resztki kontyngentu Kordyjskiego. Tylko czêœÌ kadry oficerskiej pÂłynĂŞÂła ze mnÂą. Pozostali dotrÂą z resztÂą kompanii. NajwczeÂśniej za miesiÂąc czasu. Gdy bĂŞdÂą w komplecie udadzÂą siĂŞ na dwĂłr cesarza…NegocjowaĂŚ wsparcie wschodniego frontu. Do tego czasu zabawiÂą pewno w Dominante.  Ten Kordyjczyk chce wrĂłciĂŚ na swoje wÂłoÂści a sÂą dobrymi przyjació³mi z tym oficerem wiĂŞc pewno agaryjczyk zatrzyma siĂŞ u niego.

-----------------

Mercier Przekonywanie (+3 za wiarygodnoœÌ -2 za stosunek Mendozy) 5 przeciwko mendozie 4.

NikoÂła Dymitrow:
- No to bĂŞdziemy ÂżyĂŚ w jeszcze ciekawszych czasach niÂż do tej pory - sposĂŞpniaÂłem.
- DziĂŞki za informacje drogi przyjacielu i nie mam do ciebie Âżadnych pretensji, ot tak wyszÂło. Poza tym gdyby ktoÂś inny go przywiĂłzÂł to nic byÂśmy siĂŞ nie dowiedzieli.
- A teraz musimy iœÌ niestety i zastanowiÌ siê co dalej robiÌ. Trzymaj siê Duncanie. No chyba, ¿e ty masz zamiar jakieœ interesy z naszym przyjacielem za³atwiaÌ ? - pytam siê karczmarza.
Po tym jak odeszliÂśmy mĂłwiĂŞ do Nodara.
- Ciekawe jak to rozwi¹¿emy i czy ciebie jeszcze on pamiêta. Mojej gêby nie zapomnia³ mogê siê za³o¿yÌ...

Markus Mercier:
Cmokam z szacunkiem.
- No no przyjacielu, wiedziaÂłam, Âże daleko zajdziesz.
- Dochowam wszelkiej tajemnicy, a Twoja propozycja jest bardzo ciekawa.
- Mam jednak inne pytanie.
Celowo uk³adam pytanie tak ¿eby uœpiÌ jego czujnoœÌ.
- Czy jest ktoœ w tym mieœcie szczególnie niechêtny wobec Guzmana? Chodzi mi o to, ¿e tylko wspominaj¹c jego nazwisko mogê sobie lub Wam napytaÌ biedy? Bardzo bym tego nie chcia³ w zwi¹zku z nasz¹ ewentualn¹ przysz³¹ wspó³prac¹.