--»

Fenrir · 2017-02-23 08:11:13

ZapadaÂł juÂż zmrok. Mercier siedziaÂł w gabinecie nad ksiĂŞgÂą i czytaÂł. Na biurku pÂłonĂŞÂła rĂłwnym blaskiem stara ozdobna lampa. W domu panowaÂła cisza. SÂłuÂżba wiedziaÂła, Âże nie naleÂżaÂło przeszkadzaĂŚ Mercierowi gdy prĂłbowaÂł siĂŞ nad czymÂś skupiĂŚ. NagÂłe koÂłatanie do drzwi wyrwaÂło go z zamyÂślenia. Do tego stopnia, Âże aÂż podniĂłsÂł siĂŞ od biurka i ruszyÂł w kierunku drzwi.
ZdÂąÂżyÂła je otworzyĂŚ Maria, ktĂłra widzÂąc zbliÂżajÂącego siĂŞ Merciera ustÂąpiÂła w bok i powiedziaÂła:
- JakaÂś kobieta, usilnie chce siĂŞ z Panem widzieĂŚ.
Mercier nieco poirytowany ruszyÂł do drzwi. OtworzyÂł je na oÂścieÂż i ujrzaÂł niewysokÂą postaĂŚ szczelnie okutanÂą w czarny pÂłaszcz. Niemal niewidocznÂą na tle nocy. Spod gÂłĂŞbokiego kaptura bÂłyszczaÂła jednak jasna cera i wypeÂłzaÂły niesforne kosmyki blond wÂłosĂłw. Oczy miaÂła zamkniĂŞte, usta delikatnie uchylone. Twarz wyraÂżaÂła spokĂłj, ale dÂłonie jej drÂżaÂły. PodniosÂła powieki i spod dÂługich rzĂŞs spojrzaÂła na Merciera. W jej oczasz czaiÂła siĂŞ niema proÂśba... A jemu zaparÂło dech... Anna...

***

Dymitrow siedziaÂł nad kuflem piwa… Sam juÂż straciÂł rachubĂŞ ktĂłrym. MiaÂł byĂŚ jeden... a wyszÂło jak zawsze. Sam byÂł trochĂŞ na siebie zÂły. MiaÂł podÂły nastrĂłj. ZaszyÂł siĂŞ w koncie karczmy i dobijaÂł siĂŞ na smutno. W karczmie panowaÂł Âżywy gwar. Ludzie przekrzykiwali siĂŞ, Âśmiali, Âżartowali podnosili gÂłoÂśne toasty. ZaczĂŞli nawet intonowaĂŚ pieÂśni. Ale Dymitrow wyjÂątkowo siĂŞ od tego odizolowaÂł. Drzwi karczmy otwarÂły siĂŞ wpuszczajÂąc do Âśrodka nowych goÂści. Jeden z nich stanÂąÂł poÂśrodku sali i dÂługo siĂŞ rozglÂądaÂł. Zanim wypatrzyÂł w koncie sali Dymitrowa. Natychmiast poÂśpieszyÂł w jego stronĂŞ. Wtedy dopiero dostrzegÂł go Agaryjczyk.

Colon przyÂśpieszyÂł kroku rozpychajÂąc siĂŞ z tÂłoczÂącymi siĂŞ wokĂłÂł jednego ze stoÂłĂłw goÂśĂŚmi i dopadÂł kÂąta w ktĂłry wcisnÂąÂł siĂŞ zwiadowca.
- Mamy problem! - wysyczaÂł - PrzyÂśpieszyli proces Torresa. ÂŚciÂągnĂŞli juÂż ponoĂŚ jakiegoÂś dobrego kata. Jutro w poÂłudnie rusza proces. Na domiar zÂłego, nie wiem co siĂŞ dzieje z Kapitanem. OgÂłupiaÂł do reszty. Lucien zaÂżÂądaÂł spowiednika, powoÂłujÂąc siĂŞ na swoje prawa, a kapitan zgodziÂł siĂŞ bez wahania. PrĂłbowaÂłem mu to wyperswadowaĂŚ, ale siĂŞ uparÂł. ÂŻe bĂŞdzie postĂŞpowaÂł do koĂąca honorowo, a Lucien ma prawo do spowiedzi i rozgrzeszenia. WÂłaÂśnie za chwilĂŞ ma przyjechaĂŚ zakonnik z El Espinazo Del Diablo. Wszystko szlak trafia! - Z kaÂżdym sÂłowem colon coraz bardziej podnosiÂł gÂłos… Na koniec niemal krzyczaÂł. Wreszcie zamilkÂł i opadÂł zrezygnowany na ÂławĂŞ. - Mam wraÂżenie, Âże to koniec nie tylko Torresa ale koniec nas wszystkich...

Raga · 2017-02-23 08:36:12

Markus Mercier:
- Na Jedynego Anno! Co Ty tutaj sama robisz o tej porze! WejdÂź proszĂŞ!
Otwieram szerzej drzwi i przepuszczam jÂą w progu. Zabieram tez jej pÂłaszcz i podajĂŞ... Marii?!
- Gdzie jest Wilkins? Otwieranie drzwi goÂściom to nie Twoje zadanie.
Wypowiadam to z lekkÂą krytykÂą, ale pozbawionÂą zÂłoÂści i nie skierowanÂą do Marii.
Czekam na jej odpowiedÂź, nastĂŞpnie gestem rĂŞki zapraszam AnnĂŞ i prowadzĂŞ do gabinetu.
- UsiÂądÂź.
WskazujĂŞ fotel, a sam siadam za biurkiem i opieram Âłokcie o blat. Z zainteresowaniem opieram brodĂŞ na dÂłoniach.
- Co CiĂŞ do mnie sprowadza?

Ostatnio edytowany przez Raga (2017-02-23 09:04:14)

Elwin · 2017-02-23 10:21:08

NikoÂła Dymitrow:
Dopijam piwo spokojnie.
- I co moÂżemy niby z tym zrobiĂŚ ? Nie moÂżemy zakwestionowaĂŚ obecnoÂści spowiednika....
Zastanawia siĂŞ chwilĂŞ i jego twarz zaczyna rozjaÂśniaĂŚ wesoÂły uÂśmiech.
- ChodÂź ze mnÂą na zewnÂątrz muszĂŞ siĂŞ odlaĂŚ i pogadamy bez ÂświadkĂłw.
- Co byÂś powiedziaÂł na to Âżeby przechwyciĂŚ klechĂŞ zanim powrĂłci do zamku ? Jak oni siĂŞ bawiÂą w bandytĂłw to moÂże... - nie koĂączĂŞ zdania tylko uÂśmiecham siĂŞ wesoÂło.
- O ile spowiednik nie zatÂłucze go w celi i nie bĂŞdzie miaÂł za duÂżej straÂży to moÂże siĂŞ udaĂŚ. A tak na marginesie czy Krupp wrĂłciÂł ? Czy moÂże go dorwali lub wrĂŞcz nas zdradziÂł ?

Fenrir · 2017-02-24 07:31:18

Colon oparÂł siĂŞ o mur karczmy i siĂŞ zamyÂśliÂł. To nie jest zÂły pomysÂł. W koĂącu ile mamy do stracenia. Krupp siĂŞ nie pojawiÂł obawiamy siĂŞ najgorszego. Ale wiedziaÂł na co siĂŞ porywa idÂąc z nami. Ruszajmy nie ma czasu do stracenia.

Dominante nie zasypia. Mimo zmroku na ulicach panowaÂł jeszcze gwar. Ludzie koĂączy zaÂłatwiaĂŚ sprawy, ktĂłrych w ciÂągu dnia nie udaÂło siĂŞ zaÂłatwiĂŚ. Na ulicĂŞ wytaczaÂły siĂŞ powozy, ktĂłre w ciÂągu dnia utknĂŞÂły by na zatÂłoczonych arteriach. Mimo to Colon prowadziÂł bocznymi uliczkami i bardzo szybko dotarli pod gmach garnizonu gwardzistĂłw. Dymitorw chwiaÂł siĂŞ nieco w siodle i nie byÂł tak bardzo pewny siebie mimo to znaÂł swoje moÂżliwoÂści i wiedziaÂł, Âże nie przekroczyÂł jeszcze granicy za ktĂłrÂą staczaÂł siĂŞ i przestawaÂł nadawaĂŚ do czegokolwiek.

Colon zeskoczyÂł z siodÂła i podszedÂł do jednego z gwardzistĂłw, ktĂłrzy stali przy bramie. Dymitrow zaczÂąÂł siĂŞ zastanawiaĂŚ skÂąd taka odmiana i szczegĂłlna czujnoÂśĂŚ.

ChwilĂŞ pĂłÂźniej colon podszedÂł do siedzÂącego w siodle Dymitrowa i szeptem powiedziaÂł.

Spowiednik gdzieÂś utknÂąÂł i jeszcze nie dotarÂł. ÂŁapiemy go teraz czy poczekamy aÂż skoĂączy z Lucienem?

***

Anna nie podaÂła Mercierowi pÂłaszcza dalej nim mocno otulona weszÂła do Âśrodka. Maria zrugana przez Merciera spuÂściÂła wzrok i powiedziaÂła.
- Wilkins wyszedÂł prosiÂłbym go zastÂąpiÂła, ma wrĂłciĂŚ za godzinĂŞ. Nie chciaÂł Panu przeszkadzaĂŚ.
Lecz gdy Mercier gestem rĂŞki zaprosiÂł Anne do gabinetu. Maria oboje zlustrowaÂła wzrokiem, ktĂłry wyraÂżaÂł absolutny brak aprobaty na to by mĂŞÂżczyzna w wieku merciera o jego reputacji goÂściÂł przychodzÂące po nocach mÂłĂłdki.

Nie bez przyczyny Mercier zamknÂąÂł drzwi gabinetu. UsiadÂł za biurkiem. Anna mimo jego proÂśby staÂła dalej przed nim. Powoli siĂŞgnĂŞÂła i ÂściÂągnĂŞÂła z gÂłowy kaptur. Burza blond lokĂłw rozlaÂła siĂŞ po czerni pÂłaszcza. W jej oczach coÂś siĂŞ czaiÂło. Mercier widziaÂł, Âże dziewczyna walczy sama z sobÂą. ZacisnĂŞÂła piĂŞÂści i zaczĂŞÂła.
- To wszystko to wierutne kÂłamstwo mojego ojca! - WypaliÂła tak szybko, Âże sÂłowa zlaÂły siĂŞ niemal w jeden wyraz. - Nie jestem AnnÂą… Jestem jej bliÂźniaczÂą siostrÂą Ivone... Anna nie wrĂłciÂła… Ja czujĂŞ.. Ja czujĂŞ, Âże jej coÂś grozi, a raczej nie czuje… - widzÂąc zmieszanie na twarzy Merciera, sprĂłbowaÂła wyjaÂśniĂŚ - Od zawsze ÂłÂączyÂła nas szczegĂłlna wiĂŞÂź. Potrafimy wyczuĂŚ, Âże coÂś grozi tej drugiej. Ale odkÂąd Anna zniknĂŞÂła nie czuje nic… - widzÂąc, Âże dalej nie tÂłumaczy wyraÂźnie szybko dodaÂła - to znaczy, zawsze gdzieÂś tam czuÂłam jej obecnoÂśĂŚ… Teraz to zgasÂło.. Boje siĂŞ.. Bardzo siĂŞ bojĂŞ... - dodaÂła drÂżÂącym gÂłosem - Tylko Pan zdaje siĂŞ, Âże moÂże PomĂłc… Ojciec opowiadaÂł o Panu straszne rzeczy, o tym co robiÂł Pan z rozkazu Hrabiego Moreau. Ale ja tam nie widziaÂłem potwora, jakim ojciec chciaÂł pana odmalowaĂŚ, ja tam widziaÂłam odwaÂżnego pewnego siebie silnego czÂłowieka, ktĂłry gotowy byÂł zrealizowaĂŚ kaÂżde zadanie. Ja wiem, Âże jeÂśli Pan bĂŞdzie chciaÂł odnaleÂźĂŚ Anne to jÂą Pan znajdzie.. ChoĂŚby na koĂącu Âświata… BÂłagam! Ja wiem, Âże niemam majÂątku ojca, ani wpÂływĂłw. Ale gotowa jestem oddaĂŚ wszystko co mam by uratowaĂŚ Anne. - MĂłwiÂąc to siĂŞgnĂŞÂła do zapiĂŞcia pÂłaszcza, rozpiĂŞÂła go i zaczĂŞÂła powoli z siebie zsuwaĂŚ. UkazujÂąc piĂŞknÂą liniĂŞ szyi opadajÂąca w delikatne ramiona. Coraz wiĂŞcej jej bladej skĂłry ujawniaÂło siĂŞ w Âświetle lampy stojÂącej na stole. W oczach dziewczyny widaĂŚ byÂło siÂłĂŞ i pewnoÂśĂŚ siebie. ChoĂŚ zaciÂśniĂŞte usta i drÂżÂące dÂłonie zsuwajÂące z jej nagiego ciaÂła pÂłaszcz zdradzaÂły, Âże nie przychodzi jej to Âłatwo.

=========================
Dymitrow test wytrzymaÂłoÂści na spoÂżyty alkohol (-2 z racji wady i do tej pory wypitego alkoholu) 5 - udaÂło ci siĂŞ opanowaĂŚ na tyle, Âże nie dostajesz szczegĂłlnych minusĂłw. (pamiĂŞtaj o minusie do wiarygodnoÂści)

Raga · 2017-02-24 09:21:09

Markus Mercier:
Powoli wstajĂŞ od biurka idĂŞ w kierunku dziewczyny.
- Droga Ivone...
PodchodzĂŞ do niej i podnoszĂŞ pÂłaszcz z ziemi.
- ...wÂłaÂśnie przyznaÂłaÂś mi siĂŞ do swojej tajemnicy. Wierni sÂłudzy Jedynego mogli by na niÂą rĂłÂżnie zareagowaĂŚ. Z mojej strony nic Ci jednak nie grozi. Zobligowany jestem zatem powierzyĂŚ Ci swojÂą.
LustrujĂŞ jÂą jak jubiler oceniajÂący piĂŞkny kawaÂłek biÂżuterii.
- To co opowiadaÂł o mnie TwĂłj ojciec to pewnie prawda.
- Aczkolwiek grzechy mojej mÂłodoÂści nie byÂły popeÂłniane z przyjemnoÂściÂą.
- Teraz nie sÂłuÂżĂŞ nikomu wiĂŞc mogĂŞ czyniĂŚ to co sam uwaÂżam za sÂłuszne.
ZauwaÂżam gĂŞsia skĂłrkĂŞ na jej skĂłrze i bardzo powolnym ruchem - wrĂŞcz z ociÂąganiem zarzucam jej pÂłaszcz na ramiona.
- Nie dziw siĂŞ, ze nie jestem zaskoczony Twoimi sÂłowami. Jestem na tyle doÂświadczony, Âże wrĂŞcz podejrzewaÂłem coÂś podobnego.
- Nie obiecam Ci juÂż teraz, Âże bĂŞdĂŞ Ci w stanie pomĂłc.
- Doceniam Twoje poÂświecenie, ale nie zwykÂłem braĂŚ zapÂłaty z gĂłry, a tego typu gratyfikacjĂŞ...
WykonujĂŞ gest rĂŞka w kierunku jej walorĂłw.
- ...wolaÂł bym przyjÂąĂŚ od Ciebie Pani w innych okolicznoÂściach.
Opatulam jÂą szczelnie z powrotem zasÂłaniajÂąc piĂŞkny widok.
- UmĂłwmy siĂŞ tak: Ja CiĂŞ wysÂłucham i jeÂśli siĂŞ zgodzĂŞ pomĂłc, to o twojej wdziĂŞcznoÂści porozmawiamy po wszystkim.
Sadzam jÂą w fotelu, a sam wracam za biurko.
- Opowiadaj zatem wszystko co wiesz na temat Anny i ostatnich wydarzeĂą z niÂą zwiÂązanych.

Ostatnio edytowany przez Raga (2017-02-24 09:22:49)

Elwin · 2017-02-24 10:59:30

NikoÂła Dymitrow:
- JedÂźmy teraz.
Potem dodaje przyciszonym gÂłosem.
- JeÂżeli Lucien nie zobaczy u siebie nikogo do rana moÂże zmiĂŞknie... a jak nie to moÂże czegoÂś siĂŞ dowiemy od przyjezdnych. - uÂśmiecham siĂŞ wrednie.
- Tak czy tak musimy namieszaĂŚ gdyÂż jeÂśli nic nie zrobimy to czujĂŞ, Âże moÂżemy straciĂŚ jakÂąkolwiek szansĂŞ wpÂłyniĂŞcia na sytuacje.
- Masz jakiÂś zaufanych kompanĂłw w pobliÂżu czy robimy to sami ? PoniewaÂż wÂątpiĂŞ abyÂśmy mieli doÂśĂŚ czasu aby Merciera w to wciÂągnÂąĂŚ. Poza tym jak by coÂś nie wyszÂło lepiej nie szargaĂŚ jego reputacji.
- ChodÂźmy stÂąd.
JeÂśli odejdziemy i bĂŞdĂŞ pewny, Âże jesteÂśmy sami podaje mu piersiĂłwkĂŞ.
- Golnij sobie i umocz trochĂŞ ubrania... zawsze to inaczej bĂŞdzie wyglÂądaÂło jakby pijacy szukali zwady. WÂątpiĂŞ czy zdoÂła nam to dupy ocaliĂŚ ale nie powinno zaszkodziĂŚ.
- A teraz czas na polowanie - uÂśmiecham siĂŞ szczĂŞÂśliwie.

Fenrir · 2017-02-27 08:40:01

Gdy Mercier odziaÂł dziewczynĂŞ opadÂła na fotel bez siÂł caÂła drÂżÂąca. MusiaÂła upÂłynÂąĂŚ doÂśĂŚ dÂługa chwila zanim zdecydowaÂła siĂŞ cos powiedzieĂŚ.
- Przepraszam - wydukaÂła doÂśĂŚ niezgrabnie - nie powinnam. ObraziÂłam Pana, a moÂże siĂŞ nie podobam. - JuÂż miaÂła siĂŞ zerwaĂŚ, ale Mercier gestem usadziÂł jÂą ponownie. Znowu zapadÂła krĂŞpujÂąca cisza. Anna a raczej Ivone zaczĂŞÂła ponownie - Trzy dni temu zaginĂŞÂłÂą moja siostra. ZginĂŞÂła w tÂłumie na targu. ÂŻadna osoba ze sÂłuÂżby niczego nie widziaÂła. Ojciec od razu rozpoczÂąÂł poszukiwania. PoinformowaÂł nawet Pana. Wszystko siĂŞ zmieniÂło wczoraj rano dostaÂł jakiÂś list. Nie pokazaÂł mi go, ale w jego zachowaniu zaszÂła drastyczna zmiana. rozkazaÂł mi odgrywaĂŚ przed panem Anne. GroziÂł, Âże zleje pasem tak, Âże poÂżaÂłuje jeÂśli choĂŚ sÂłowem pisnĂŞ. ByliÂśmy z AnnÂą nierozÂłÂączne. RozumiaÂłyÂśmy siĂŞ bez sÂłĂłw. Obie miaÂłyÂśmy setki zalotnikĂłw. Co niedziela gdy tylko wychodzimy z katedry ustawiaÂł siĂŞ maÂły tÂłumek z kwiatami i podarunkami. Co prawda czasem stroiliÂśmy sobie z nich Âżarty, ale nic powaÂżnego. Wszyscy oto pytali. Bo jak to okreÂślili wyglÂąda to na rapt. Ale nie miaÂłyÂśmy, Âżadnego istotnego kandydata, a przynajmniej na Âżadnego nie zwrĂłciliÂśmy uwagi. Wszyscy oni sÂą tacy sami. PatrzÂą maÂślanymi oczami tak brak im powietrza, Âże siĂŞ przedstawiĂŚ nie mogÂą. SÂą jak deviria gÂłupi i niemrawi nic by nie wymyÂślili. JuÂż nie mĂłwiÂąc o tym, Âże Anna straciÂła zainteresowanie poÂłowy swoich wielbicieli odkÂąd zainteresowaÂł siĂŞ niÂą sam wielki Alonso Guzman. Jeden z najbogatszych kupcĂłw w Dominante i czÂłonek Rady Miejskiej… Ale to obleÂśny grubas, gbur i dziwak, a do tego strasznie stary. Tak przynajmniej twierdziÂła Anna. Mimo to ojciec wysyÂłaÂł jÂą do niego regularnie. OczywiÂście z przyzwoitkÂą. MĂłwiÂąc, Âże jego Âżywotne interesy od tego zaleÂżÂą. Cokolwiek to znaczyÂło. Anna wracaÂła sfrustrowana i znudzona. Ale kto chciaÂłby konkurowaĂŚ z Guzmanem.

Z kaÂżdym sÂłowem opowieÂści w Ivone rosÂła pewnoÂśĂŚ siebie i lekkoÂśĂŚ charakteru. Mercier wiedziaÂł, Âże to co dla dziewczyn byÂło “Strojeniem ÂżarcikĂłw” dla ofiar kpin byÂło najwiĂŞkszym ciosem, szczegĂłlnie dla dumnych KordyjczykĂłw. Inna kwestia, Âże Guzman byÂł zagadkÂą i jak wielu siĂŞ tego dowiedziaÂła poniewczasie bardzo niebezpiecznÂą. Z Guzmanem siĂŞ nie zadziera. To czÂłowiek, ktĂłry sam doszedÂł do swojego bogactwa i bardzo szanuje wszystko co jest jego wÂłasnoÂściÂą. CĂłrki MĂŞdozy ÂżyÂły w swoim wyidealizowanym Âświecie piĂŞknych i bogatych.

***

Colon ÂłyknÂąÂł sporego Âłyka i powiedziaÂł. Kapitan siĂŞ wycofaÂł z caÂłej awantury. SpisaÂł juÂż Torresa na straty. ZresztÂą jak chyba nas wszystkich. WolĂŞ nie ÂściÂągaĂŚ juÂż nikogo. Wystarczy Torres i pewno Krupp, skoro do tej pory nie wrĂłciÂł. Ciekawe jak znosi to jego Âżona i cĂłrka. - westchnÂąÂł - Trzeba bĂŞdzie je odwiedziĂŚ. - ZastanowiÂł siĂŞ przez chwilĂŞ po czym powiedziaÂł - dobra nie traĂŚmy czasu. Znam miejsce, gdzie moÂżemy siĂŞ na nich zasadziĂŚ.

Colon poprowadziÂł w stronĂŞ, skÂąd powinni nadjeÂżdÂżaĂŚ ludzie Giovanniego. Przyczaili siĂŞ w zauÂłku i obserwowali. CiemnoÂśĂŚ sÂłabo rozÂświetlaÂły ÂświatÂła z okien i pochodnie. Jednak Bez trudu zauwaÂżyli 3 jeÂźdÂźcĂłw. DwĂłch ÂżoÂłnierzy z El Espinazo del Diablo w charakterystycznych kapeluszach o szerokich rondach ozdobionych czerwonymi piĂłrami. JechaÂło oÂświetlajÂąc drogĂŞ pochodniami. MiĂŞdzy nimi jechaÂł odziany w czarny habit mnich. Mocno chwiaÂł siĂŞ na koniu. JechaÂł bardzo niepewnie. Ulice w tej czĂŞÂści miasta byÂły niemal juÂż opustoszaÂłe. Eskorta byÂła bardzo czujna. Jednak ze wzglĂŞdu na stan mnicha jechaÂła bardzo powoli.

Raga · 2017-02-27 12:25:53

Markus Mercier:
- Panienko Ivone. Jest to sprawa w ktĂłrej moÂżna siĂŞ bardzo naraziĂŚ bardzo wpÂływowym osobom. Dodatkowo idÂąc na ewentualny ratunek Twojej siostrze miaÂł bym to robiĂŚ w tajemnicy prze Twoim ojcem. Ba, w tajemnicy przed kimkolwiek. SzacujÂąc bilans zyskĂłw i strat Twoja oferta nie jest zachĂŞcajÂąca.
- Nie zrozum mnie Âźle. Nie odmawiam Ci pomocy i jeÂśli bĂŞdĂŞ mĂłgÂł siĂŞ czegoÂś dowiedzieĂŚ przy okazji to na pewno to uczyniĂŞ. Niestety jednak nie masz nic takiego czego bym pragnÂąÂł...
W zamyÂśleniu robiĂŞ pauzĂŞ.
- ChociaÂż... jednak masz coÂś takiego.
- Mam propozycjĂŞ. PomogĂŞ Ci, ale pod jednym warunkiem. JeÂśli dostarczĂŞ TwojÂą siostrĂŞ do domu ÂżywÂą - nie gwarantujĂŞ jej zdrowia gdyÂż nie wiem w jakim stanie siĂŞ obecnie znajdujĂŞ - to ChcĂŞ abyÂś od wtedy zawsze wykonywaÂła moje polecenia bez sÂłowa sprzeciwu.
- Dzisiaj udowodniÂłaÂś swojÂą determinacjĂŞ i pokazaÂłaÂś, Âże nadajesz siĂŞ do trochĂŞ bardziej awanturniczego Âżycia.
- Nie martw siĂŞ. Nie mam zamiaru ograniczaĂŚ Twojej swobody ani naraÂżaĂŚ Twojego imienia bardziej niÂż swojego. WrĂŞcz mogĂŞ zapewniĂŚ, Âże bĂŞdĂŞ wdziĂŞczny za Twoje usÂługi.
- ZdradzĂŞ Ci jeszcze, Âże mĂłj czÂłowiek Ticcari jest mi oddany na bardzo podobnej zasadzie.
- MoÂżesz potraktowaĂŚ to jako pewien rodzaju pakt, z tÂą rĂłÂżnicÂą, Âże nie jestem diabÂłem.
- Co Ty na to? ZastanĂłw siĂŞ dobrze gdyÂż Âświetnie rozumiem iÂż los moÂże pÂłataĂŚ figle, ale nienawidzĂŞ gdy ktoÂś z premedytacjÂą Âłamie dane mi sÂłowo.

Zastraszanie + wiarygodnoÂśĂŚ + jej determinacja
(wybieram zastraszanie gdyÂż ma czuĂŚ lekki strach i respekt, poza tym nie mam zamiaru jej manipulowaĂŚ tylko jÂą zdominowaĂŚ, aczkolwiek biorÂąc pod uwagĂŞ jej zachowanie to moÂże jÂą to krĂŞciĂŚ)

Ostatnio edytowany przez Raga (2017-02-27 12:47:08)

Elwin · 2017-02-27 15:02:16

NikoÂła Dymitrow:
- Wyskakujemy na nich i zabijamy ÂżoÂłnierzy przejmujemy spowiednika. JeÂśli siĂŞ zgadzasz skiĂą gÂłowÂą - wszystko mĂłwiĂŞ bardzo cicho tak tylko Âżeby Colon usÂłyszaÂł.

JeÂśli Colon siĂŞ zgodzi zasadzamy siĂŞ na ÂżoÂłnierzy i atakujemy z zaskoczenia. Jest nas dwĂłch wiĂŞc ten plan moÂże siĂŞ udaĂŚ, poza tym nie ma czasu na zbyt dÂługie planowanie. W miarĂŞ moÂżliwoÂści nie chciaÂłbym powodowaĂŚ duÂżej iloÂści haÂłasu wiĂŞc wolaÂłbym uÂżyĂŚ rapiera i lewaka zamiast broni palnej. Jednak gdyby spowiednik zaczÂąÂł uciekaĂŚ strzelam do konia. Jest szansa Âże w ten sposĂłb nic mu siĂŞ nie stanie.

JeÂśli Colon ma inny plan to czekam na jego pierwszy ruch i robiĂŞ co mogĂŞ Âżeby wykorzystaĂŚ zaskoczenie ktĂłre spowoduje.

Po wszystkim zbieramy spowiednika i udajemy siĂŞ do Merciera. Zawsze moÂżna go ogÂłuszyĂŚ i transportowaĂŚ jako pijaczka pomiĂŞdzy nami lub na koniu. Tylko zdejmujemy z niego szaty Âżeby wyglÂądaÂł mniej na spowiednika z El Espinazo del Diablo.

Ostatnio edytowany przez Elwin (2017-02-28 07:52:49)

Fenrir · 2017-02-28 09:29:52

Colon z Dymitrowem skryli siĂŞ w cieniu zauÂłka. Zamarli w oczekiwaniu. Sztylety ukryli w pÂłaszczach by nawet sÂłaby odblask ich nie zdradziÂł. Czekali bez ruchu. Widzieli juÂż teraz jedÂźcĂłw dokÂładnie. StraÂżnicy byli wÂściekli. ZaÂś spowiednik miaÂł niezdrowy kolor skĂłry i habit ubabrany wymiocinami widaĂŚ byÂło, Âże nie jest z nim dobrze. Grupa minĂŞÂła ich zauÂłek wtedy Dymitrow skinÂąÂł gÂłowÂą. Obaj wyskoczyli w tym samym momencie. Dymitrow dopadÂł bliÂższego straÂżnika. PodskoczyÂł zÂłapaÂł straÂżnika za plecy pociÂągnÂąÂł ku sobie i pchnaÂł. Sztylet zagÂłĂŞbiÂł siĂŞ w pierÂś nieszczĂŞÂśnika po samÂą rĂŞkojeÂśĂŚ.
Colon dobiegÂł do drugiego i skoczyÂł. Jednak Sztylet zsunÂąÂł siĂŞ kaleczÂąc tamtego w rĂŞkĂŞ. Zaskoczony straÂżnik nie zdÂąÂżyÂł zareagowaĂŚ a colon dÂźgnÂąÂł ponownie. StraÂżnik zsunÂąÂł siĂŞ z konia trzymajÂąc siĂŞ za krwawiÂący brzuch.
Dymitrow nie czekaÂł na kompana w dwĂłch susach dopadÂł spowiednika, ktĂłry nie orientujÂąc co siĂŞ dzieje odjechaÂł juÂż troszkĂŞ do przodu. ZÂłapaÂł go za habit i potĂŞÂżnym szarpniĂŞciem zdarÂł z konia. Spowiednik runÂąÂł z Âłoskotem o bruk.
Dymitrow podniĂłsÂł spowiednika a Colon w tym czasie odegnaÂł konie i wciÂągnaÂł zabitych do zauÂłka.
Akcja byÂła bÂłyskawiczna. Nikt ich zapewne nie widziaÂł. A jeÂśli nawet to nie podniĂłsÂł alarmu. Spowiednik zwijaÂł siĂŞ na brudnym bruku zauÂłka wymiotujÂąc co rusz i niemrawo zÂłorzeczÂąc. CoÂś na temat jakiÂś grzybĂłw.
- MusiaÂł siĂŞ czymÂś solidnie struĂŚ. Oby doÂżyÂł do rana. - StwierdziÂł Colon prĂłbujÂąc postawiĂŚ go na nogi.

***

Propozycja Merciera wywoÂłaÂła na piĂŞknej twarzy Ivone strach. Niemal przeraÂżenie. Jednak trwaÂło to tylko chwilĂŞ. Zaledwie moment. Gdy na jej twarzy zagoÂściÂła ponura determinacja. Mercier uzmysÂłowiÂł sobie, Âże ta kobieta ma w sobie olbrzymiÂą siÂłĂŞ i niezwykÂły potencjaÂł. ZacisnĂŞÂła wargi i zmarszczyÂła brwi wpatrujÂąc siĂŞ w opanowane oblicze Merciera. Po chwili rozluÂźniÂła siĂŞ i powiedziaÂła.
- Nawet z deviria podpisaÂłam bym pakt by odzyskaĂŚ AnnĂŞ. Ma Pan we mnie sojusznika. JeÂśli tylko odzyska Pan mojÂą siostrĂŞ bĂŞdĂŞ Panu dozgonnie wdziĂŞczna. A juÂż teraz sÂłuÂżĂŞ wszelkÂą pomocÂą! - dodaÂła juÂż bardzo opanowanym gÂłosem, wyciszywszy wiĂŞkszoÂśĂŚ targajÂących niÂą uczuĂŚ. W jej oczach pÂłonĂŞÂła jakaÂś dziwna przyciÂągajÂąca niczym magnes iskra. Ta kobieta byÂła niebezpieczna, potrafiÂła ujÂąĂŚ Merciera z kaÂżdej strony.

====================

Skradanie: (+2 za okolicznoÂści)
Colon 6 - sporny 3
Dymitrow 9 sporny 1

Atak na zaskoczonych straÂżnikĂłw. (+4 trafienie +4 obraÂżenia)
Colon 7 trafienie bez podbicia za 8 obraÂżenia 8 (przeciwnik w szoku)

Dymitrow 9 trafienie z podbiciem obraÂżenia 19 rana - eliminacja

Inicjatywa
colon 5 trefl,
dymitrow 7 pik
straÂżnik 4 trefl
spowiednik walet pik

Spowiednik test spostrzegawczoÂści (-4 ) -1 - nic nie zauwaÂżyÂł
Dymitrow doskakuje do spowiednika i prĂłbuje go zÂłapaĂŚ (+4 do akcji bo siĂŞ nie spodziewa) 7 przeciwnik ÂściÂągniety z konia. dostaje k6 obrazeĂą od upadku - 4 - jest w szoku.
Colon ponawia atak 5 trafia zadaje 8 obraÂżeĂą kolejny szok = rana - eliminacja.

Raga · 2017-02-28 10:02:08

Markus Mercier:
- Zatem umowa stoi. WypadaÂło by to jakoÂś uczciĂŚ.
WstajĂŞ i z barku umieszczonego za biurkiem wyciÂągam karafkĂŞ z dwoma kieliszkami.
Nalewam wino do obu i podchodzÂąc pierwszy podajĂŞ Ivone.
NastĂŞpnie wracam i przysiadam na blacie biurka.
- Pierwsza sprawa. NaleÂży dowiedzieĂŚ siĂŞ co byÂło w tym liÂście. Czy TwĂłj ojciec go zachowaÂł?
- JeÂśli tak to Twoje zadanie droga Ivone to dowiedzieĂŚ siĂŞ co w nim zostaÂło napisane lub zdobyĂŚ informacjĂŞ gdzie ojciec go trzyma.
- MogĂŞ w najbliÂższym czasie zÂłoÂżyĂŚ Wam wizytĂŞ, a wtedy razem tego dokonamy.
- Moje pierwsze podejrzenie to wÂłaÂśnie Guzman, ale nie chciaÂł bym tutaj strzelaĂŚ w ciemno.
- SwojÂą drogÂą tak mnie tknĂŞÂło. Czy Ty i Anna mieliÂście do czynienia z rodem Torres lub Biskupem Giovannim?

Fenrir · 2017-02-28 11:21:27

Mercier podaÂł wino Ivone, ta z wyuczonym skinieniem dygnĂŞÂła. Na pytanie dotyczÂące listu po namyÂśle odpowiedziaÂła:
- Ojciec list trzyma w biurku. Czyta go kilka razy dziennie. ChciaÂłam go przeczytaĂŚ ale mi surowo zabroniÂł. ZamknÂąÂł klucz w biurku. Ale skoro jest to istotne. PoradzĂŞ sobie z tym - W jej gÂłosie sÂłychaĂŚ byÂło peÂłnÂą determinacjĂŞ.
- Co do Guzmana - kontynuowaÂła - To sama nie wiem. TeÂż wydawaÂłby siĂŞ idealnie pasuje, ale on nie wydawaÂł siĂŞ zainteresowany mojÂą siostrÂą na powaÂżnie. Anna opowiadaÂła, Âże byÂł dla niej owszem bardzo miÂły… Ale nic poza to. Nigdy Âżadnych czuÂłoÂści albo prĂłb pozbycia siĂŞ przyzwoitki. Spacer, obiad, przy ktĂłrym wymienili tylko parĂŞ uprzejmoÂści... I tyle... - PrzerwaÂła na moment by zwilÂżyĂŚ usta winem. - Anna prĂłbowaÂła go nawet prowokowaĂŚ. Jednak nie robiÂło to na nim szczegĂłlnego wraÂżenia. Anna go szczerze za to nie lubiÂła. ChoĂŚ to chyba zbyt Âłagodne okreÂślenie. Gdyby nie Ojciec, ktĂłry siĂŞ upieraÂł juÂż dawno by siĂŞ to skoĂączyÂło. PowtarzaÂł jej. - kontynuowaÂła gÂłosem nieudolnie naÂśladujÂącym MendozĂŞ - Jak on niechce to moÂże byÂś ty sprĂłbowaÂła chcieĂŚ! - wyszÂło to kiepsko. Sama zganiÂła siĂŞ w myÂślach za swojÂą gÂłupotĂŞ i kontynuowaÂła juÂż normalnym tonem - ChoĂŚ ojciec zdawaÂł siĂŞ ulegaĂŚ wpÂływom Anny i pewno by siĂŞ prĂŞdzej czy pĂłÂźniej zÂłamaÂł. O rodzinie Torres sÂłyszaÂłam, podobnie jak o Giovanim. Ojciec boi siĂŞ Giovaniego i stara siĂŞ go unikaĂŚ jak ognia. Pani Torres zasiada w radzie miejskiej, niewiele poza tym wiem.

Raga · 2017-03-01 07:38:24

Markus Mercier:
- W takim razie droga Ivone nie pozostaje nam nic innego jak dziaÂłaĂŚ.
- Ustalmy jeszcze w jaki sposĂłb bĂŞdziemy siĂŞ kontaktowaĂŚ. Z mojej strony wszyscy moi ludzie sÂą godni zaufania.
- Ty wracaj do domu i zajmij siĂŞ listem. JeÂśli bĂŞdzie taka potrzeba to wyÂślij mi wiadomoÂśĂŚ.
Gdy skoĂączy piĂŚ to odbieram od niej kieliszek i podajĂŞ rĂŞkĂŞ.
- JeÂśli jest taka potrzeba to Ticcari odprowadzi CiĂŞ do domu - jest dosyĂŚ zdolny, a Ty bĂŞdziesz bezpieczniejsza.
Odprowadzam jÂą pod drzwi i woÂłam Ticcariego.
- OdprowadÂź PanienkĂŞ do domu. Jak najmniej osĂłb ma was widzieĂŚ.

Fenrir · 2017-03-01 08:49:10

Ivona dopiÂła wino i oddaÂła kieliszek.
- JakoÂś znajdĂŞ metodĂŞ by siĂŞ z Panem skontaktowaĂŚ. UmĂłwmy siĂŞ wstĂŞpnie, Âże jutro postaram siĂŞ przybyĂŚ o tej samej porze. Z listem, bÂądÂź z jego treÂściÂą. O ile PaĂąscy ludzie sÂą moÂże godni zaufania, to sÂłuÂżba w moim domu jest oddana ojcu. NajwaÂżniejsze, Âże ktoÂś siĂŞ tym zajmie. JuÂż teraz z gĂłry dziĂŞkujĂŞ. - To powiedziawszy skÂłoniÂła siĂŞ i ruszyÂła w kierunku drzwi.
Ticcari pojawiÂł siĂŞ niemal natychmiast. ZupeÂłnie jakby czekaÂł na sygnaÂł, Âże bĂŞdzie potrzebny. SkinÂąÂł tylko oszczĂŞdnie poprawiÂł kapelusz tak, Âże zasÂłaniaÂł jeszcze bardziej jego oczy i wyszedÂł w noc prowadzÂąc dziewczynĂŞ.

***

MinĂŞÂło moÂże 10 minut. Mercier dotarÂł spowrotem do swojego gabinetu. NalaÂł sobie do kieliszka jeszcze troszkĂŞ wina. JuÂż miaÂł siÂąÂśĂŚ do przerwanej lektury. Gdy do drzwi rozlegÂło siĂŞ kolejne gÂłoÂśne pukanie. Mercier ruszyÂł w tamtÂą stronĂŞ. MiaÂł zÂłe przeczucie.

Przy drzwiach staÂła juÂż Maria uchyliÂła je by sprawdziĂŚ kogo deviria przygnali o tak pĂłÂźnej porze. Gdy nagle drzwi zostaÂły pchniĂŞte z caÂłej siÂły. Tak, Âże sÂłuÂżÂąca z trudem utrzymaÂłÂą siĂŞ na na nogach. Do Âśrodka wtargnĂŞÂła trĂłjka mĂŞÂżczyzn. DwĂłch okrwawionych potarganych i ÂśmierdzÂących alkoholem. Trzeci w habicie mnicha targany spazmami. Maria krzyknĂŞÂła z odrazÂą. Mercier odrazu poznaÂł caÂłÂą trĂłjkĂŞ Colona, Dymitrowa i Hugo de Larte z Espinazo del Diablo, jednego z zaufanych Biskupa Giovaniego.

Raga · 2017-03-01 10:26:25

Markus Mercier:
- Na jedynego! Co tu siĂŞ wyprawia! WÂłaÂźcie zanim ktoÂś was zobaczy!
KierujĂŞ siĂŞ pod schody i otwieram zejÂście do piwniczki.
- Tutaj. Dajcie go na dĂłÂł.
Puszczam ich przodem.
- Co wam przyszÂło do gÂłowy go tu przyprowadzaĂŚ? Druga sprawa to co chcecie z nim zrobiĂŚ?

HartFord - INTERFACE ZERO PBF

#1 2017-02-23 08:11:13

Akt I Scena 6 - GoÂście

#2 2017-02-23 08:36:12

Re: Akt I Scena 6 - GoÂście

#3 2017-02-23 10:21:08

Re: Akt I Scena 6 - GoÂście

#4 2017-02-24 07:31:18

Re: Akt I Scena 6 - GoÂście

#5 2017-02-24 09:21:09

Re: Akt I Scena 6 - GoÂście

#6 2017-02-24 10:59:30

Re: Akt I Scena 6 - GoÂście

#7 2017-02-27 08:40:01

Re: Akt I Scena 6 - GoÂście

#8 2017-02-27 12:25:53

Re: Akt I Scena 6 - GoÂście

#9 2017-02-27 15:02:16

Re: Akt I Scena 6 - GoÂście

#10 2017-02-28 09:29:52

Re: Akt I Scena 6 - GoÂście

#11 2017-02-28 10:02:08

Re: Akt I Scena 6 - GoÂście

#12 2017-02-28 11:21:27

Re: Akt I Scena 6 - GoÂście

#13 2017-03-01 07:38:24

Re: Akt I Scena 6 - GoÂście

#14 2017-03-01 08:49:10

Re: Akt I Scena 6 - GoÂście

#15 2017-03-01 10:26:25

Re: Akt I Scena 6 - GoÂście

Stopka forum